Εμφυτεύματα
Τα εμφυτεύματα είναι τεχνητά υποκατάστατα της ρίζας του δοντιού τα οποία τοποθετούνται στην γνάθο μέσω μιας μικρής επέμβασης, και αποτελούν βάση για την στήριξη είτε μονήρων δοντιών, είτε γεφυρών, είτε οδοντοστοιχιών. Το σχήμα τους είναι συνήθως κυλινδρικό με σπείρωμα, μοιάζουν δηλαδή με βίδα. Είναι κατασκευασμένα από καθαρό τιτάνιο υψηλής ποιότητας ή κράμα τιτανίου με άλλα μέταλλα που αυξάνουν την αντοχή τους. Είναι απόλυτα βιοσυμβατά με τους ιστούς του οργανισμού.
Συχνές Ερωτήσεις - FAQ's
Ποια τα πλεονεκτήματα των εμφυτευμάτων σε σχέση με τις κλασσικές μεθόδους αποκατάστασης ελλειπόντων δοντιών;
Σε περίπτωση απώλειας ενός δοντιού η αποκατάσταση του με την τοποθέτηση ενός εμφυτεύματος πλεονεκτεί στο ότι:
Δεν υπάρχει η ανάγκη τροχισμού των παρακειμένων δοντιών πάνω στα οποία θα στηριζόταν η γέφυρα. Ως στήριγμα, θα χρησιμοποιηθεί το εμφύτευμα.
Τα δόντια που χρησιμοποιούνται σαν στήριγμα σε μια γέφυρα, με την πάροδο του χρόνου παύουν να καλύπτονται από την τελευταία λόγω της επερχόμενης υφίζησης των ούλων, το δε φατνιακό οστό που βρίσκεται κάτω από την γέφυρα απορροφάται, δημιουργώντας έτσι την ανάγκη αντικατάστασης της γέφυρας, λόγω της έκθεσης των τροχισμένων δοντιών σε μικροβιακούς παράγοντες και του αισθητικού προβλήματος που δημιουργείται. Το εμφύτευμα αποφεύγοντας τον τροχισμό των δοντιών και διατηρώντας την ακεραιότητα του φατνιακού οστού, αποφεύγει την ανάγκη αντικατάστασης της προσθετικής εργασίας, αποδίδοντας παράλληλα ένα αισθητικά καλύτερο αποτέλεσμα .
Σε ποιες περιπτώσεις μπορώ να τοποθετήσω εμφυτεύματα;
Όπως έχει λεχθεί, τα εμφυτεύματα μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την στήριξη είτε μονήρων δοντιών, είτε γεφυρών, είτε οδοντοστοιχιών. Στις πρώτες δύο περιπτώσεις μιλάμε για ακίνητες προσθετικές κατασκευές. Στην τρίτη περίπτωση η προσθετική εργασία, η οδοντοστοιχία, είναι κινητή, μπορεί δηλαδή να αφαιρείται από τον ασθενή. Παρόλ΄αυτά, τα εμφυτεύματα προσφέρουν μια δραστικότατη βελτίωση της συγκράτησης της, καθώς και σημαντική μείωση του μεγέθους της, ειδικά στην άνω γνάθο.
Ποια η διαδικασία θεραπείας με εμφυτεύματα;
Η θεραπεία με εμφυτεύματα χωρίζεται σε δύο μέρη, το χειρουργικό και το προσθετικό.
Το χειρουργικό μέρος περιλαμβάνει την τοποθέτηση των εμφυτευμάτων στην γνάθο και την παρακολούθηση μέχρι την οστεοενσωμάτωσή τους.
Η τοποθέτηση γίνεται κατά το πλείστον με τοπική αναισθησία στο οδοντιατρείο, από οδοντίατρους οι οποίοι έχουν εκπαιδευτεί ειδικά για αυτόν τον σκοπό. Η χειρουργική επέμβαση είναι ανώδυνη και διαρκεί από ½ έως 3 ώρες, ανάλογα με τον αριθμό των εμφυτευμάτων που πρόκειται να τοποθετηθούν, την εμπειρία του ιατρού και τον βαθμό δυσκολίας του κάθε περιστατικού.
Μετά την τοποθέτηση των εμφυτευμάτων, ακολουθεί μια περίοδος αναμονής, λόγω του ότι τα τελευταία θα πρέπει να ενωθούν με το οστό βιολογικά μέσω της λεγόμενης οστεοενσωμάτωσης. Η διάρκεια της είναι συνήθως 2 με 4 μήνες, σε κάποιες όμως περιπτώσεις όπου χρησιμοποιούνται αυξητικές τεχνικές, προστίθεται δηλαδή τεχνητό οστό, μπορεί να παραταθεί μέχρι και 9 μήνες. Κατά την διάρκεια αυτής της περιόδου ο ασθενής ζει την φυσιολογική του ζωή. Δεν μένει χωρίς δόντια, καθώς μπορούν να χρησιμοποιηθούν προσωρινές προσθετικές αποκαταστάσεις.
Μετά την οστεοενσωμάτωση των εμφυτευμάτων, ακολουθεί το προσθετικό μέρος, η κατασκευή δηλαδή και η τοποθέτηση της τελικής προσθετικής εργασίας πάνω σε αυτά, είτε αυτή αφορά μονήρη δόντια, είτε γέφυρες, είτε οδοντοστοιχίες. Το προσθετικό μέρος είναι πιο σύντομο από το χειρουργικό και συνήθως διαρκεί μερικές εβδομάδες.
Ποια είναι τα ποσοστά επιτυχίας των εμφυτευμάτων;
Τα ποσοστά επιτυχίας των εμφυτευμάτων κυμαίνονται σε πολύ ψηλά επίπεδα, περίπου 95%. Για να αποδοθεί αυτό το ποσοστό επιτυχίας, πρέπει να υπάρχουν οι εξής προϋποθέσεις:
Εξειδικευμένη εμπειρία του οδοντίατρου στα εμφυτεύματα
Σωστός σχεδιασμός θεραπείας
Σωστή τοποθέτηση εμφυτευμάτων
Σωστός σχεδιασμός της προσθετικής εργασίας πάνω στα εμφυτεύματα
Καλή στοματική υγιεινή από τον ασθενή
Τακτικός έλεγχος από τον θεράποντα ιατρό (τουλάχιστο κάθε 6 μήνες)
Υπάρχουν περιορισμοί στην τοποθέτηση των εμφυτευμάτων;
Παρά το γεγονός ότι με τα σημερινά δεδομένα μπορούν να τοποθετηθούν εμφυτεύματα σχεδόν σε όλα τα περιστατικά, εν τούτοις υπάρχουν περιορισμοί σε ορισμένες περιπτώσεις συστηματικών νοσημάτων όπως ο αρρύθμιστος σακχαρώδης διαβήτης, σε περιπτώσεις λήψης κυρίως ενέσιμων διφωσφονικών που μπορεί να οδηγήσουν σε οστεονέκρωση των γνάθων, σε ασθενείς που υποβλήθηκαν σε ακτινοθεραπεία της περιοχής του προσώπου, στα αυτοάνοσα νοσήματα, σε πρόσφατα χειρουργηθέντες καρδιολογικούς ασθενείς κλπ.